Mijn eerste tattoo, een jaar later

Vandaag één jaar geleden heb ik mijn eerste tattoo laten zetten. Na een aantal jaar twijfelen en een break-up tussen mij en een ex die tatoeages niet goedkeurde, heb ik besloten er eindelijk eentje te nemen. Ik heb tattoos altijd mooi gevonden, dus ik was niet bang dat ik spijt zou krijgen. Ik wilde een tattoo nemen voor mijzelf, niet voor anderen. Een tattoo die mij herinnert altijd eerlijk te blijven over wie ik ben.

De beslissing over het ontwerp had ik daarom ook snel genomen. Heel veel jaren geleden zagen mijn beste vriendin en ik op het strand een meisje met een soortgelijke tattoo op haar rug. We dachten toen beide: dit is vet! Niet alleen vind ik dit een mooi ontwerp, het heeft iets unieks en heeft voor iedereen een andere betekenis.

Daarna kwamen de wat moeilijkere vragen; welke tattoosalon, welke plek op mijn lichaam, hoe groot, dikgedrukt, cursief of een combinatie? Na uren van Pinterest, instagram en Google afstruinen naar voorbeelden kreeg ik een fantastisch idee: een tattoo in het handschrift van mijn beste vriendin.

Deze tattoo van GPS coördinaten (in lengte- en breedtegraden) herinnert mij eraan dat ik ben wie ik ben, en dan ik nooit (meer) iemand anders moet worden, of proberen te worden. En ik ben er zo ontzettend blij mee! Hoe super is het dat ik dit ontwerp, in haar handschrift, op mijn manier, nu op mijn lichaam heb staan.

De eerste nacht na het zetten van de tattoo ben ik midden in de nacht wakker geworden. “Zal het er nog zijn?”, schoot door mijn hoofd. Dom natuurlijk, maar na 25 jaar een tattoo-vrij lichaam te hebben is het een vreemde gedachte opeens iets voor de rest van je leven bij je te dragen. Het is even wennen. Vooral in het begin heb ik eindeloos in de spiegel gestaard naar de zijkant van mijn buik, zo trots en zo blij met mijn tattoo. En eindeloos shirtjes passen, in welke komt mijn tattoo goed uit? Welke BH’s passen daarbij? En hoe staat het met een bikini?

Na het laten zetten van de tattoo bleek opeens iedereen een mening te hebben over een tattoo. Gewaagd, ordinair, stoer of dom (“Je gaat spijt krijgen!”). Gelukkig telt alleen mijn eigen mening. Veel mensen vertelde mij dat ik binnen een jaar een tweede tattoo zou nemen. Sommigen hebben er zelfs geld op gewed.

Nu ben ik één jaar verder en spijt van mijn eerste tattoo heb ik niet. Ideeën voor een tweede tattoo wel. Genoeg zelfs!

Het voelt alsof het laten zetten van een tweede tattoo, de bijzonderheid van mijn eerste tattoo wegneemt. De eerste heeft zo’n sterke betekenis – vervaagt die betekenis door het zetten van een tweede? En word je ordinair van twee tattoos? Ben je dan een punker? Of juist een hippie? Misschien moet ik mij niets aantrekken van wat anderen vinden, net zoals bij het zetten van de eerste. En alleen focussen op de echt belangrijke vragen: welke tattoosalon, welke plek op mijn lichaam, hoe groot..?