Een ding is zeker, de meerderheid van mijn omgeving vindt van niet. Of ik het bonnetje van mijn wandelschoenen nog heb? Dan brengt vriendin M ze met alle liefde voor me terug. Hoe oud we ook alweer zijn? Of het nog burgerlijker kan?
Als ik er dan ook nog bij vertel dat we in ho(s)tels slapen en onze bagage elke dag naar het volgende dorp wordt gebracht zijn de poppen helemaal aan het dansen.
Een andere vriendin stelt voor om het een hiking trip of backpacken te noemen, klinkt net iets cooler. What’s the difference anyway? Met backpacken slaap je toch ook elke dag in een ander dorp of andere stad. En dat is dan wel weer heel hip.
Waarom die aversie tegen een wandelvakantie? Iedereen wil tegenwoordig toch gezond eten, sporten, af en toe back to nature, back to basic? Je zou denken dat een wandelvakantie een perfecte match is. Even geen prikkels. Geen mobiele telefoon. Geen laptop. Geen TV. Geen Facebook. Geen Instagram. Geen Twitter. Geen WhatsApp. Geen Pinterest. Helemaal niks. Dat klinkt toch heerlijk?
En ja dat je daar dan de meest afschuwelijke schoenen voor moet aantrekken neem je maar voor lief.
