Zo, dan ben je 24 en heb je precies zoals het hoort je diploma op zak. Ja, zoals het hoort. In Nederland – en ongetwijfeld ook in andere landen – krijg je al vroeg te maken met verwachtingen: goede cijfers op de middelbare school, vervolgens een studie afronden, een goede baan zoeken, een gezin stichten. Altijd maar die focus op de toekomst. Weinig oog voor leven in het nu.
Reden voor mij om er na het afronden mijn studie psychologie even tussenuit te gaan, meer te zien van de wereld, letterlijk. Ik had het gevoel dat de wereld waar ik in leefde me klein hield. Ik wilde antwoord op vragen als ‘Wie ben ik?’, ‘Wat kan ik?’ en ‘Wat wil ik?’ Ik hoopte dat 5 maanden alleen op reis door Zuidoost Azië mij zou helpen bij het beantwoorden van deze vragen. En dat is deels gelukt 🙂 De mensen die ik heb ontmoet gaven mij inzicht in een heel andere manier van leven, een die ik nog niet kende: Leven van dag tot dag, blij zijn met de dingen die ik (en ik ben niet de enige!) als vanzelfsprekend beschouw zoals een dak boven m’n hoofd, eten, liefde van vrienden en familie. Het belangrijkste dat ik meenam naar huis was dan ook de gedachte: Ik wil kunnen genieten van het moment. Ik wil werk waar ik me happy bij voel en ik wil lieve mensen om me heen hebben.
Op zoek naar een baan
Na mijn reis ging ik direct op zoek naar een baan, dit bleek een stuk lastiger dan in eerste instantie gedacht. Ik hoopte met mijn enthousiasme ver te kunnen komen, want ervaring heb ik nauwelijks. Maar aangezien er zo ontzettend veel wordt gereageerd op vacatures werd ik vaak afgewezen door mijn gebrek aan ervaring. Ik raakte het vertrouwen in mezelf een beetje kwijt en vond het steeds lastiger om gemotiveerd te blijven en positieve gedachten vast te houden. Dit had niet alleen invloed op mijn zelfvertrouwen, maar ook op mijn sociale leven. Het gevoel dat iedereen zich ontwikkelt en iets te vertellen heeft, en jij staat stil. Door die onzekerheid werd het voor mij moeilijker om sociale dingen te blijven doen. Je vrienden willen natuurlijk het beste voor je, en je hoeft je voor hen niet te schamen maar dat deed ik toch.
Geloof in jezelf!
Met dit verhaal wil ik duidelijk maken dat het niet bij iedereen vanzelf gaat, het zit niet altijd mee. Het kan tegenzitten, ook al ben je gemotiveerd, enthousiast, positief en leergierig. Werkgevers hebben keuze uit velen, vat het niet persoonlijk op dat ze jou niet kiezen. Ook voor jou komt er uiteindelijk een kans, net zoals bij mij.
Na enkele maanden werd ik benaderd door een detacheringsbureau gericht op de financiële dienstverlening. Iets totaal anders dan waarvoor ik gestudeerd heb, maar misschien is dat juist goed. Ik word intern opgeleid en krijg zo de kans om ontzettend veel te leren. Iets waar ik zo aan toe ben! Dus geef niet op! Kies voor iets dat je leuk vindt en laat je niet leiden door wat anderen van je verwachten. Het komt goed. Passie is het belangrijkste, de rest kun je leren.
Wat ik heb geleerd
Bij elke keuze die ik tot nu toe heb gemaakt komt mijn interesse in mensen naar boven. Mijn studiekeuze, het besluit om in mijn eentje door Zuidoost Azië te reizen en de keuze voor mijn bijbaan (ik werkte in de zorg met ouderen en lichamelijk en geestelijk beperkten). In de toekomst wil ik mijn kennis en enthousiasme blijven inzetten om mensen te helpen.
