Parttime werken als je 26 bent en géén kinderen hebt, is dat oké?
En met parttime bedoel ik 4 dagen in plaats van 5. Niet omdat het moet maar omdat het kan. Voor zover ik weet ben ik de enige binnen het bedrijf van 125+ medewerkers die géén kinderen heeft maar wél parttime werkt. En zoals met alles wat niet standaard is stuit ik op weerstand.
Zo schijn ik minder ambitieus te zijn dan mijn collega’s die 5 dagen werken. Betekent dat dan dat hoe meer je werkt hoe ambitieuzer je bent?
Uiteraard zit ik in de luxe positie dat ik het me financieel kan veroorloven om 4 dagen te werken in plaats van 5, maar ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben. Toch is er niemand die toegeeft, althans niet direct, dat ze simpelweg meer geld willen.
Natuurlijk heb ik mijn uitgavenpatroon iets moeten aanpassen, logisch. Maar ook dit zie ik als iets positiefs, je moet weer even focussen op wat je echt belangrijk vindt. Is dat echt het 100e paar nieuwe schoenen? Of op een vrijdagochtend rustig de krant lezen en een kop koffie drinken? Decide for yourself 😉
Ook hoor ik van sommigen dat ze er überhaupt nooit over nagedacht hebben om minder te gaan werken. Oprecht, hoe kan je hier nog nooit over nagedacht hebben? Tijd is toch het aller kostbaarste bezit wat je hebt?
Ik heb nu vier vrijdagen vrij gehad en het maakt me zoveel gelukkiger. En niet omdat ik m’n werk niet leuk vind, zeker niet. Maar gewoon omdat ik tijd voor mezelf heb, om dingen te doen die ik ook leuk vind. En het geeft rust, want eerlijk is eerlijk wie plant er nu niet elke keer weer z’n hele weekend vol? Het weekend zit vol sociale verplichtingen, en ja wellicht had ik hier iets aan moeten doen. Maar op een doordeweekse dag heeft niemand vrij, dus ook geen verleidingen om met iemand af te spreken.
Kortom, ik kan het iedereen aanraden!
